«Οι γονείς μου πέθαναν το 2008, με διαφορά ενός μήνα. Στα σαράντα της μητέρας μου είχαμε την κηδεία του πατέρα μου. Ακόμα και μήνες πριν με ρωτούσε ο πατέρας μου αν βρήκα μια κανονική δουλειά. Πίστευε ότι αυτό που κάνει είναι χόμπι. Δικαιώνεται λίγο και με πικραίνει αυτό. Γιατί δεν έχεις ένα σταθερό βιοπορισμό» είπε αρχικά ο γοητευτικός ηθοποιός.
«Τον πατέρα μου τον αγαπάω. Μπορεί να έκανε κάποια λάθη, αλλά με συγκινεί πάρα πολύ επειδή αγαπούσε πάρα πολύ τη μητέρα μου. Η μητέρα μου ήταν ψυχασθενής. Μεγαλώσαμε λίγο ζόρικα, μπαινόβγαινε στα ψυχιατρεία. Ο πατέρας μου ποτέ δεν σκέφτηκε, κατά παραίνεση των συγχωριανών του, να την κλείσει στο ψυχιατρείο μόνιμα. Την είχε και τη φρόντιζε. Και όταν πέθανε δεν είχε νόημα η ζωή του. [...] Τη μητέρα μου έτσι τη γνώρισα. Υποτροπίασε λίγο μετά τη γέννησή μου. Είμαι το δεύτερο παιδί. Έχω έναν αδελφό μεγαλύτερο και μία αδελφή 9 χρόνια μικρότερη που ακολούθησε την παράδοση της οικογένειας και ζει στο ψυχιατρείο. Τώρα γιατί εγώ δεν το κληρονόμησα, δεν είμαστε και βέβαιοι. Μεγάλωσα με αυτό τον φόβο, το γιατί όχι σε εμένα; Γι' αυτό ανέπτυξα ένα μηχανισμό εκλογίκευσης σπαστικό. Το είχα ανάγκη για να μην υπάρχει τίποτα ασαφές. Τώρα μεγάλωσα και με έχει κουράσει, αλλά θα επικρατήσει η λογική του σώματος που διαθέτω. Δεν είναι δικό μου, είναι της Δημουλά που τη λατρεύω. [...] Στην αμείλικτη κοινωνία του χωριού είσαι το παιδί της τρελής. Ο πατέρας μου έκανε ό,τι μπορούσε. Κράτησε την οικογένεια ενωμένη. Το αντιλήφθηκα τις λίγες μέρες που έμεινα μαζί του μετά τον θάνατο της μητέρας μου. Για πρώτη φορά στο σπίτι επικρατούσε ησυχία. Γιατί όταν υπάρχει ένας ψυχασθενής στο σπίτι ανά πάσα στιγμή η κατάσταση μπορεί να γίνει έκρυθμη. Τότε μιλήσαμε για πολλά! Με έκπληξη διαπίστωσα πως είναι πολύ γλυκός άνθρωπος» εξομολογήθηκε ο Κώστας Φαλελάκης.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
