Follow us

Λεωνίδας Κουτσόπουλος: Ο κριτής του MasterChef είναι ο ορισμός του τηλεοπτικού σταρ | Αυτή είναι η ιστορία της ζωής του

Tαξίδια – κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ορίζοντες, Semiramis, Aleria, Maze, Mugaritz, MasterChef. H διαδρομή του Λεωνίδα Κουτσόπουλου όμως ξεκινά από τη Νέα Σμύρνη κι αυτό ήταν το σημείο με το οποίο ανοίξαμε τη συζήτησή μας στο Feedέλ.

Esquire
ΓΡΑΦΕΙ: ESQUIRE
Λεωνίδας Κουτσόπουλος Rnew

Γέννημα θρέμμα της πολυθρύλητης πλατείας, καθώς το σπίτι όπου μεγάλωσε βρίσκεται ακριβώς πάνω σ’ αυτή. Μικρός ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής και να παίξει στον Πανιώνιο. "Όπως κάθε παιδί που μεγαλώνει στη Νέα Σμύρνη, έτσι κι εγώ αυτό ήθελα. Πάω ακόμη στο γήπεδο. Είναι οικογενειακά τα πράγματα στη Νέα Σμύρνη και η διαδικασία του γηπέδου ξεκινά από νωρίς το μεσημέρι κάθε φορά, όπου μαζευόμαστε στην πλατεία και βλέπουμε άτομα και παλιούς φίλους που είχαμε καιρό να δούμε. Γενικά υπάρχει στενός δεσμός με τη Νέα Σμύρνη και τον Πανιώνιο". Μπορεί να μην ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο επαγγελματικά, αλλά φρόντισε να παίξει τη δική του μπάλα σε κουζίνες που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν το Γουέμπλεϊ ή το Σαν Μαμές της γαστρονομίας. Η επιλογή των συγκεκριμένων γηπέδων δεν είναι τυχαία, καθώς ο Λεωνίδας Κουτσόπουλος θήτευσε, μεταξύ άλλων, τόσο στο Maze του Λονδίνου όσο και στο Mugaritz στο Σαν Σεμπαστιάν. Το γαστρονομικό του ταξίδι ξεκίνησε σχεδόν αμέσως μετά το λύκειο και με κάπως απροσδόκητο τρόπο: "Τελειώνοντας το λύκειο, θέλησα να ξεκινήσω να δουλεύω και η μαγειρική προέκυψε μάλλον τυχαία, δεν ήταν κάτι που είχα στο μυαλό μου. Φαντάσου ακόμη και ότι ως παιδί δεν έτρωγα πολύ, αναγκαζόταν ο αδερφός μου να τρώει το πιάτο μου, για να σηκωθούμε από το τραπέζι. Ήθελα πάντα όμως να ασχοληθώ με κάτι που θα κάνω με τα χέρια μου. Έπιαναν τα χέρια μου, που λένε. Άσε που δεν υιοθέτησα ποτέ τη λογική του να πάω να σπουδάσω όντας μαθητής του 12. Εντελώς τυχαία είχα πετύχει στην πλατεία ένα φίλο, τον Κρίτωνα (σ.σ. Πουλή), ο οποίος είναι πια στο πλευρό του Pierre Hermé, ενός από τους κορυφαίους ζαχαροπλάστες στον κόσμο. Εκείνη την περίοδο ο Κρίτωνας ήταν σε μια σχολή μαγειρικής, στην οποία πήγα να γραφτώ κι εγώ. Δεν την τελείωσα ωστόσο, έμεινα μόλις τέσσερις μήνες και έφυγα".

Ξεκίνησε λοιπόν να εργάζεται. Αρχικά σεζόν στις Σπέτσες, έπειτα στους Ορίζοντες Λυκαβηττού στο πλευρό του Γιάννη Γκελντή. "Τότε άρχισα να αγαπώ τη μαγειρική και να καταλαβαίνω τι γίνεται". Αργότερα ήρθε ο Λουκάκος. Η επιστροφή του Γιάννη Λουκάκου από τις σπουδές του στην Αμερική άνοιξε νέους ορίζοντες: "Ο Γιάννης, με τον οποίο είμαστε φίλοι, είχε αποκτήσει τρομερές γνώσεις πάνω στη γαστρονομία. Ανέλαβε τον όμιλο του Δάκη Ιωάννου και με πήρε στην ομάδα του. Παρότι στην αρχή ήμουν από τους χειρότερους μάγειρές του, δεν έφευγα, επέμενα, άκουγα και προσπαθούσα να βελτιωθώ κάθε μέρα. Είχε επίσης σπίτι του μια τρομερά μεγάλη βιβλιογραφία πάνω στο αντικείμενο. Ανάμεσα σ’ αυτά ήταν και κάποια του Gordon Ramsay, τα οποία έπεσαν στα χέρια μου. Τότε ήταν που αποφάσισα πως εκεί ήθελα να δουλέψω". Το έβαλε στόχο και το πέτυχε, καθώς βρέθηκε στο Λονδίνο και το Maze. Μια αλλαγή σημαντική, απαιτητική και δύσκολη. "Πήρα τη βαλίτσα μου και απλά πήγα. Δεν ήταν εύκολα εκεί τα πράγματα. Δούλευα στο κέντρο, αλλά έμενα κοντά στο Heathrow. Οπότε, καθημερινά έκανα ταξίδι, ενώ σύντομα έφτασα να δουλεύω 6 double shifts την εβδομάδα. Μιλάμε από τις 6:30 μέχρι τη 1:00. Ήμουν όμως τυχερός γιατί δούλεψα με τον (σ.σ. μισελινάτο πλέον) Jason Atherton του Pollen Street Social, ο οποίος, εκτός από καταπληκτικός σεφ, ήταν και φοβερός τύπος και είχε κατανόηση σε πολλά πράγματα. Στο Maze κατάλαβα, έμαθα πώς να διψάω για γνώση. Άργησε λίγο, αλλά ήρθε. Τόσο που δε με ένοιαζαν οι ώρες εργασίας, αλλά το να μάθω από τους καλύτερους. Δουλεύοντας προηγουμένως με τον Λουκάκο, είχα εφόδια που με βοήθησαν, όπως το να έχω αντίληψη μέσα σε μια κουζίνα, να ξέρω να στέκομαι κ.λπ. Πήγα διαβασμένος στο Λονδίνο, για να σου πω την αλήθεια. Συνειδητά, για να μάθω, να βελτιωθώ και να κερδίσω πράγματα. Δούλεψα σε ένα κορυφαίο εστιατόριο και ζύγισα τις δυνάμεις μου, είδα τη φιλοσοφία και την προσέγγισή τους στο απόλυτο. Οι κουζίνες του Λονδίνου είναι πραγματικά σκληρές και δουλεύουν στο απόλυτο. Δεν έφερνε η δημοσιότητα του Ramsay τον κόσμο, αλλά το πραγματικά καλό προϊόν. Συνάντησα πρώτες ύλες διαφορετικές, υπερβολικά πολλές τεχνικές από παντού λόγω πολυεθνικότητας της γεύσης του Λονδίνου. Πραγματικά δε θυμάμαι κάτι αρνητικό. Ο Ramsay ερχόταν δύο τρεις φορές την εβδομάδα, έβλεπε, δοκίμαζε τα πιάτα και έφευγε".

Συνεπής: ένα από τα πράγματα που σε όλη του τη ζωή ήταν ο Λεωνίδας Κουτσόπουλος. Η συνέπειά του αυτή ήταν που τον οδήγησε και στο Noma για να δοκιμάσει την κουζίνα του. Πήγε μάλιστα εκεί οδικώς από την Αθήνα, καθώς το είχε υποσχεθεί σε ένα κορίτσι που είχε γνωρίσει όταν εργαζόταν στη Σαντορίνη. " Της είχα υποσχεθεί πως θα την πάω για φαγητό στο καλύτερο εστιατόριο του κόσμου, που εκείνη τη χρονιά έτυχε να είναι το Noma. Πήραμε το αυτοκίνητο και πήγαμε οδικώς στην Κοπεγχάγη. Βέβαια είχα φροντίσει να ενημερώσω τηλεφωνικά πως πάω επ’ αυτού από την Ελλάδα και μας περίμεναν όλοι, και ο René Redzepi. Οπότε, την εμπειρία του Noma την έζησα στο απόλυτο, ακόμη και με ξενάγηση στην κουζίνα. Συν το ότι μας έδωσαν στο τέλος και την μπίρα που έφτιαχναν οι ίδιοι για εσωτερική κατανάλωση". Οδικώς όμως πήγε και στο Σαν Σεμπαστιάν, αυτή τη φορά για να δουλέψει στο φημισμένο Mugaritz. "Τους είχα στείλει ένα μέιλ όπου εκδήλωνα το ενδιαφέρον μου να εργαστώ στο Mugaritz. Οι άνθρωποι εκεί έχουν άλλη αντίληψη σχετικά με όσα σχετίζονται με το εστιατόριο και το χώρο της γεύσης. Η φιλοσοφία τους είναι μοναδική. Και εκτιμούν αυτούς που θέλουν πραγματικά να βρεθούν εκεί για να εργαστούν". Ο βαθύ σεβασμός που είχε ο Λεωνίδας Κουτσόπουλος για τους Βάσκους και την κουλτούρα τους τον βοήθησε πολύ: "Είναι λαός αυτόνομος, αυτάρκης, με τρομερά υψηλό βιωτικό επίπεδο, με ακραίο τοπικισμό, χωρίς όμως καμία μισαλλοδοξία, δεν έχουν πρόβλημα με το ξένο. Ό,τι πάει να εισχωρήσει σ’ αυτούς το κάνουν να θέλει να ενσωματωθεί σ’ αυτούς. Αυτό έχουν κάνει και στη γαστρονομία τους, γι’ αυτό και πλέον θεωρούνται η Μέκκα του φαγητού. Αναδεικνύουν και εξάγουν προϊόντα αναβαθμίζοντας παράλληλα τον πρωτογενή τους τομέα. Όλα –ελαιόλαδο, προσούτο κ.λπ.– παράγονται εκεί. Είναι άνθρωποι που λατρεύουν τη ζωή. Όποιος δεν έχει πάει πρέπει να το κάνει οπωσδήποτε". Από την εμπειρία του στο Mugaritz κράτησε κυρίως τη φιλοσοφία γύρω από το φαγητό, ως διαδικασία. Τα όσα πρεσβεύει και πώς στηρίζει την τοπική κοινωνία.

Διάβασε τη συνέχεια στο Esquire

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr

Διαβάστε Ακόμα