Μπορεί να μετριάζει λίγο την ενοχή που, συνήθως, νιώθουν οι γονείς, όταν δεν αποδέχονται τα παιδιά τους. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτή η άποψη έχει βλάψει πολλές σχέσεις γονέων-παιδιών.
Επίσης, αυτή η άποψη παρέχει επιστημονικό άλλοθι στους γονείς να χρησιμοποιούν την εξουσία ή τη δύναμή τους για να περιορίζουν συγκεκριμένες συμπεριφορές που δεν μπορούν ν’αποδεχτούν. Να βάζουν "όρια". Την έχουν ερμηνεύσει έτσι, ώστε να’ναι δικαιολογημένοι όταν ελέγχουν/περιορίζουν/απαγορεύουν/απαιτούν ή αρνούνται, εφόσον το κάνουν μ’ έξυπνο τρόπο, ώστε το παιδί να το αντιλαμβάνεται ως απόρριψη όχι του ίδιου αλλά της συμπεριφοράς του.
Εδώ βρίσκεται η πλάνη.
Πώς μπορείτε ν’αποδεχτείτε το παιδί σας ανεξάρτητα κι αντίθετα απ’τα συναισθήματά σας μη αποδοχής απέναντι σ’οτιδήποτε κάνει ή λέει; Τι είναι "το παιδί" αν όχι ένα παιδί που συμπεριφέρεται, ενεργεί κατά έναν συγκεκριμένο τρόπο σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή; Είναι ένα παιδί που συμπεριφέρεται μ’ έναν συγκεκριμένο τρόπο, απέναντι στον οποίο ο γονέας έχει κάποια συναισθήματα, ανεξάρτητα αν είναι συναισθήματα αποδοχής ή μη αποδοχής κι όχι μια αφηρημένη έννοια που ονομάζεται "παιδί".
Από τη δική του οπτική γωνία το παιδί αισθάνεται το ίδιο;
Διάβασε περισσότερα στο TheMamagers.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr