Ο νεαρός τραγουδιστής, που φέτος συνεργάστηκε με την Έλενα Παπαρίζου γράφοντας το «Αν Με Δεις Να Κλαίω» δημιουργώντας ίσως τη μεγαλύτερη επιτυχία της χρονιάς, αποκάλυψε πως η ζωή του δεν ήταν πάντα ρόδινη.
Μεταξύ άλλων, ο Αναστάσιος Ράμμος παραδέχθηκε πως δεν έχει επαφές με τον μπαμπά του εδώ και επτά χρόνια. «Έχουμε να μιλήσουμε επτά χρόνια. Έκανα μια κίνηση να τα ξαναβρούμε αλλά κατάλαβε ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει από κάποια ηλικία και μετά, και έτσι δεν είναι πια στη ζωή μου, από δική μου απόφαση. Όλα είναι θέμα συνήθειας. Ακόμη κι αυτό» αποκάλυψε, συμπληρώνοντας: «Χτυπάει, και αυτό που θέλω να πω είναι ότι όποιος κάνει οικογένεια πρέπει να είναι έτοιμος γι' αυτό. Δεν μπορείς να γίνεις πατέρας και να ταλαιπωρείς τα παιδιά σου. Ο δικός μου πατέρας δεν θα έπρεπε να κάνει οικογένεια. [...] Τα παιδιά, όταν τσακώνονται οι γονείς, τραβάνε μεγάλο ζόρι. Όταν σηκώνει ο ένας χέρι στον άλλον είναι απαίσιο. Μένουν παιδικά τραύματα και αναμνήσεις που μπορεί να σου βγάλουν ή δημιουργία ή τρέλα».
Μάλιστα, ο ίδιος δεν δίστασε να παραδεχθεί ότι «Είναι μια πολύ λεπτή γραμμή η οικογενειακή βία που την έχω ζήσει. Την ξέρω. Έχω φάει πολύ ξύλο από τον πατέρα μου και έχω δει να πέφτει ξύλο στο σπίτι μου. Και δεν του το συγχωρώ, αλλά το ξορκίζω με δημιουργία. Το βγάζω στα τραγούδια και τους στίχους μου. Ξεσπάω εκεί. Έχω γράψει τραγούδια εμπνευσμένα από τις καταστάσεις που έζησα σπίτι μου».
Όσο για τις πιο δύσκολες στιγμές στη ζωή του, ο Αναστάσιος Ράμμος εξομολογήθηκε: «Πήγα στην Κύπρο για να εκπαιδεύσω κάποια άτομα για ένα μαγαζί τατουάζ που θα άνοιγαν εκεί και είχα εμπειρία στο πώς θα γίνει, ταυτόχρονα μου έγινε πρόταση και δούλεψα στα μπουζούκια. Έφυγα όμως σχετικά γρήγορα γιατί είχα άλλες υποχρεώσεις, όπως την Amita motion, τα Madwalk, video clips, τραγούδια, και δεν μπορούσα να τα συνδυάσω» ενώ συνέχισε: «Κατά κάποιον τρόπο ήταν λίγο δύσκολη συναισθηματική περίοδος. Είχα κάνει κάποιες προσωπικές επιλογές στη ζωή μου και οι επιπτώσεις αυτών των επιλογών φάνηκαν όταν βρισκόμουν εκεί. Δεν το περίμενα, ήταν αναπάντεχο και σκληρό. Σαν ένα ξεχασμένο κακό σημείωμα που βρίσκεις στην τσέπη τού μπουφάν σου και σε ταράζει πολύ. Ήμουν και μόνος, έλειπαν οι δικοί μου, οι φίλοι και η οικογένεια. Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ. Έτσι τα μάζεψα και γύρισα. Τι έκανα εκείνη τη μαύρη περίοδο; Αυτό που με βοήθησε ήταν η εκκλησία. Έμενα ακριβώς δίπλα στην εκκλησία και έτσι ξύπναγα νωρίς και κάθε πρωί καθόμουν στη λειτουργία και προσευχόμουν. Πιστεύω στον Θεό. Είμαι Χριστιανός. Όχι στους παπάδες και σε όλα αυτά, αλλά πιστεύω ότι υπάρχει μια ανώτερη δύναμη. Δεν με βοήθησε ο παπάς, ο χώρος με βοήθησε».
Τι συνέβη όμως και κατέληξε σε αυτή τη δύσκολη φάση; «Είχε γίνει κάτι με έναν φίλο μου, στον οποίο δεν είχα φερθεί καλά. Το έμαθε και τσακωθήκαμε πολύ άσχημα. Αλλά εγώ τον αγαπούσα πάρα πολύ και ακόμη τον αγαπάω, δεν μπορούσα να αντέξω ότι δεν θα ήταν στη ζωή μου. Και έφταιγα εγώ. Σκεφτόμουν ότι δεν θέλω να υπάρχω, σε ό,τι έβλεπα υπήρχε μόνο ματαιότητα και μαυρίλα. Έλεγα, γιατί γράφω μουσική; Γιατί τραγουδάω; Δεν έβρισκα πουθενά νόημα. Πολύ κλάμα. Ήμουν συνεχώς στο κρεβάτι χωρίς να τρώω και μπροστά μου το χάος. Όλο αυτό το τριπάκι κράτησε έναν μήνα και με βοήθησαν οι φίλοι μου να βγω από αυτό. Όχι, δεν ζήτησα βοήθεια γιατρού. Ήταν μια φάση, πέρασε, ξαναμπήκα σε πρόγραμμα» δεν δίστασε να παραδεχθεί.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
