Όπου ο «κακός» δεν είναι ο κλασικός κακός αλλά ένας γαλλο-χλιμίντζουρας (τον λένε Ντομινίκ, ένα από τα ελάχιστα ονόματα που είναι το ίδιο ως γυναικείο και αντρικό) δήθεν οικολόγος, διαπλεκόμενος επιχειρηματίας που ουσιαστικά θέλει να πάρει υπό τον έλεγχό του όλους τους υδάτινους πόρους της Βολιβίας. Από αυτόν τον όχι κλασικό κακό, ο όχι κλασικός Μποντ παίρνει -κλασικά- το κορίτσι που είναι μουνάρα αλλά όχι το κλασικό Bond girl. Πέρα του ότι το υποδύεται μια Ρωσίδα (η Όλγα Κιριλένκο) που δεν μοιάζει καθόλου με Ρωσίδα, ο Μποντ δεν κάνει τίποτα (μα τί-πο-τα) μαζί της πέρα από ένα πεταχτό φιλί (καληνυχτάκιας;) γιατί είναι ακόμα κολλημένος με την πρώην του! Εκτός κι αν τα μπαλάκια του είναι αχρηστεμένα από την προηγούμενη ταινία, το Casino Royal και το ξύλο που έφαγε στην περιοχή. Πώς αλλιώς εξηγείς πως μέσα στα 120 λεπτά του Quantum of Solace ο Μποντ κάνει μόνο μια ξεπέτα με μια ψιλομπουρούχα «συνάδελφο» από τη MIT, που μετά θα βρεθεί πνιγμένη με πετρέλαιο και μέχρι τελευταία στιγμή ζει με τη σκέψη της παλιάς, της Βέσπερ, τι κι αν τον πρόδωσε ή όχι; Αν και ο Ντάνιελ Κρεγκ είναι ίσως ο καλύτερος Μποντ μετά τον Κόνερι και ο μόνος που σε πείθει πως θα μπορούσε όντως να πηδάει από κτίριο σε κτίριο, παρκουρο-κυνηγώντας τους κακούς, αυτός ο Μποντ για πρώτη φορά δεν είναι ο τύπος που όλοι οι άντρες θα ονειρεύονταν να εναι, αλλά ο άντρας που όλες γυναίκες θα' θελαν να έχουν. Ο άγριος και ατρόμητος killer που αν όμως καψουρευτεί τρώει κόλλημα. Για πάντα. Αυτό, μάλιστα, είναι όντως ένα «μερίδιο παρηγοριάς» από πλευράς του Μποντ για το γυναικείο κοινό.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr