Χώρισα και στεναχωρήθηκα τόσο που έχανα τον νεανικό μου έρωτα που πίστεψα πως μάλλον θα πέθαινα γιατί η τραυματισμένη μου καρδιά θα ανατιναζόταν από τον άπειρο (και τώρα που το σκέφτομαι ψύχραιμα «κωμικό») πόνο μου .
Δεν ήξερα πως «η ζωή συνεχίζεται», πως «υπάρχουν και άλλες σχέσεις»... Πονούσε το σώμα μου όλες τις ώρες και μέρες για χρόνια και ήμουν βαθύτατα καταθλιπτική και μαύρη, όπως είσαι μόνο όταν χωρίζεις στα 20. Τέτοια πανωλεθρία, συνήθως, δεν ξαναπαθαίνεις, ας παντρευτείς, ας κάνεις τρία παιδιά κι ας πάρεις διαζύγιο.
Ολοι είναι λίγο παλιόπαιδα στα 20, κακομαθημένα και σίγουρα πως έχουν τον κόσμο στα πόδια τους για πάντα. Μεθυσμένοι από την νεότητα κάνουν ολοι τα νάζια τους και πράγματα ανεπίτρεπτα λόγω ανωριμότητας αλλά και γνήσιας ασχετοσύνης.
Κατά κάποιο τρόπο, η πρώτη ερωτική απογοήτευση είναι πανοπλία για ολόκληρη ζωή. Είναι η βασική εκπαίδευση που σε κάνει φλώρο, κομάντο, κυνικό ή συναισθηματικά σκληροτράχηλο - μεγαλώνεις πάντως μετά από τέτοια Βατερλό...
Αν είσαι γεννημένος κόπανος μισείς, από εκεί και πέρα, τους πάντες. Σου φταίνε οι «άντρες- γουρούνια», οι «γυναίκες-μπαμπέσες». Αν είσαι-κατά τύχη-οτιδήποτε άλλο, πορεύεσαι πια προσεκτικά. Μαθαίνεις να εκτιμάς αυτό που έχεις γιατί υπέφερες κάποτε μέχρι θανάτου από την αβάσταχτη απώλεια.
Δεν θυμάμαι τον πραγματικό λόγο που με οδήγησε στο πρώτο δραματικό μου χωρισμό. Δεν τον είχα καταλάβει ούτε τότε .Όταν πήγα να εξιστορήσω σοκαρισμένη τι είχε συμβεί, έλεγα κάτι βαθυστόχαστα.
Θυμάμαι την μαμά μου εκνευρισμένη από τη στενοχώρια μου να με επαναφέρει (δεν πιστεύουμε στην τρυφερή παρηγοριά στην οικογένεια μας): «Μην παιδεύεσαι . Τα ζευγάρια χωρίζουν πάντα για μικρά και ασήμαντα». Είχε δίκιο ή τουλάχιστον αν δεν δεχόμουν μια κάποια εξήγηση-θα κατεδαφιζόμουν .
Αποφάσισα στο μέλλον να αποκλείω κάθε ενδεχόμενο μικρής αναποδιάς – δεν μπορούσα να την ξαναπάθω έτσι. Αν έφταιγαν τα «ασήμαντα» για τους χωρισμούς, τότε θα περιφρουρούσα ανάλογα, με 24ωρες περιπολίες γύρω από κάθε αφορμή.
Σαν καλή νοσοκόμα, φρόντιζα κανονικά και μεταφορικά, να μην ανοίξει ρουθούνι –να μην ειπωθεί βαριά κουβέντα. Έγινα η Florens Nightingale των δικών μου δεσμών, αλλά και άλλων ερωτευμένων – αφού μου περίσσευε τόση σοφία, να μην την μοιραζόμουν;
Απέκτησα ιώβεια υπομονή και προέβλεπα όλες τις παρεξηγήσεις σαν μέντιουμ ώστε να μην εμπλέκομαι. Γιατί να χαλάμε τις καρδιές μας; Έλεγα αυτόματα: «Τι ώρα θα ήθελες να φάμε;», «Μου είναι συμπαθής η μητέρα σου»,
«Δεν είμαι φίλος του αρνιού φρικασέ, αλλά μαζί σου θα δοκιμάσω ».
Είχα κατάλληλο χανζαπλάστ έτοιμο για κάθε χτύπημα. Ξεκινούσα με ένα: «Κακώς με παρεξήγησες, σου ζήτω συγγνώμη»...
Οι φίλοι μου θαύμαζαν την ηρεμία μου, την καθαρή μου σκέψη σε περίπλοκες καταστάσεις. Πρόσφερα -χωρίς δεύτερη σκέψη- και χρήσιμες συμβουλές για θερμόαιμους και συναισθηματικούς. Έβαζα χιουμοράκι, αλλά η οπτική μου γωνία παρέμενε η ίδια: «Τίποτα μικρό δεν αξίζει για να χαλάσει η ζαχαρένια σου - έτσι χωρίζει ο κόσμος. Τι κρίμα!». Το έκανα και ραδιοφωνική εκπομπή- έμβλημα .
Οι άλλοι ήθελαν το ίδιο που ήθελα και εγώ: κάποιον να τους πει πως τα μικρά δεν πρέπει προκαλούν μεγάλες ζημιές και οδυνηρές απώλειες. Διαλέγεις ποια επιστημονική έρευνα εξυπηρετεί περισσότερο την περιπτωσούλα σου.
Αποδομείς και όλα μικραίνουν .
Συγχωρείται η απιστία, διότι είναι μικρή συνηθισμένη καθημερινότητα...
«Γιατί να τα βάλεις με τον άνθρωπο – εσύ δεν λοξοκοίταξες ποτέ αγαπητή ακροάτρια;»
Προ ημερών, διάβασα πως η ακριβέστερη πρόβλεψη (φτάνει το 90%) διάρκειας σχέσης, προκύπτει από τους καθημερινούς διαλόγους. 3-4 θετικές ερωταποκρίσεις και μικρές συζητήσεις που να εξελίσσονται ομαλά μεταξύ δυο και σε περιμένει μια αιωνιότητα με το ίδιο άνθρωπο, μπορείς να πας να κάνεις οικογένεια, αν με τίποτα δεν αρπάζεστε –να η δικαίωση μου με σφραγίδα πανεπιστημιακής μελέτης...
Η μεγάλη αλήθεια όμως με περίμενε ξαπλωμένη αναπαυτικά στην επεξηγηματική παράγραφο που αναιρεί τόση φιλοσοφία χρόνων: «Οι ουδέτερες απαντήσεις μπορούν να φανούν στους άλλους αρνητικές .Δεν μπορείς να διανύεις μια σχέση συμφωνώντας - οι συναισθηματικά νοήμονες καταλαβαίνουν».
Δυστυχώς και οι πανίβλακες σε παίρνουν χαμπάρι – ας μην τους εξαπατάς ,ξεσκεπάζεσαι.
Να τι έκανα λάθος, στην προσπάθεια μου να τα κάνω όλα σωστά...
Νόμιζα πως ήμουν μια Πριγκίπισσα των Πάγων με τις καλύτερες προθέσεις: «Να αποφεύγονται τα δράματα , να μένουμε μαζί και ευτυχισμένοι» .
Απέφευγα και την δέσμευση γιατί ήμουν δεξιοτέχνης της καθημερινότητας χωρίς αναμπουμπούλα.
Σκεφτόμουν νόμιζα ωραία και τετράγωνα: Ας μην ταιριάζετε και απόλυτα – θα τα βρείτε, αν θέλετε.
Δεν ήμουν και τελείως ψεύτρα: δεν αντέχω τα δράματα και τις υπερβολικές χαρές – σοκάρεται ο κόσμος αν του πεις πως θες μεγάλη ησυχία, όμως ολοι οι ψυχροί άνθρωποι, οι περισσότερες κακότροπες ξινές, είναι τύποι ανώριμοι και τρομοκρατημένοι που κάποτε έπαθαν πατατράκ.
Οι σχέσεις αποστειρώνονται ανεπανόρθωτα .
Μπορεί να ερωτεύεσαι, να έχεις θαυμασμό αλλά αν λείαινες, πάση θυσία, τις γωνίες στις σχέσεις τις καταντάς σουηδικά έπιπλα, βαριούς ατάραχους μπουφέδες σε τραπεζαρίες που δεν επιτρέπονται οι τσακωμοί. Οι άλλοι εκρήγνυνται αν τους αντιμετωπίζεις έτσι: Χωρίς ιδιαίτερη ζήλια, χωρίς μεγάλη προτίμηση, χωρίς αντίρρηση, χωρίς σκηνές και: «Άι πνίξου!», «Δεν μας παρατάς;».
Ψάχνουν για ένα από καρδιάς: «σ αγαπώ» ή έστω ένα ειλικρινές : «Άι στο διάολο».
Η συγκατάβαση είναι τεράστια καταστροφή –εκεί θέλω καταλήξω .
Δεν προστατεύονται οι σχέσεις – ας είσαι γαϊδούρι ή ο κακός 20χρονος βλάκας εαυτός σου .
Απαντάς, αντιδράς όπως σου καπνίσει. Να βγαίνει ακριβής και η πρόβλεψη να ξέρεις κι εσύ που βρίσκεσαι, αν τελικά ζεις μεγάλο έρωτα ή στη Ζώνη του Λυκόφωτος με σύντροφο απολύτως αταίριαστο .
Αν δεν είσαι απολύτως «εσύ» , μια μέρα βαριέσαι το τέρας που δημιούργησες από την πολύ υποχωρητικότητα.
Σε ποδοπατάει στο τέλος ο κακομαθημένος - μέχρι να δει αν είσαι ρομπότ και αν είχε δίκιο που πρόσφατα σε αντιπάθησε –και..(Ω, τι έκπληξη).. έχει!
Α.
Η Αθηναΐς Νέγκα στο twitter: @AthinaisNega
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
