Follow us

BackPackStories: Post #13: «Μέσα σε ένα σκοτεινό σινεμά ανακάλυψα το πιο σημαντικό μου New Years Resolution»

Από μικρό με θυμάμαι να αγαπάω την ώρα του κινηματογράφου. Για μένα δεν ήταν κάτι απλό, κάτι συνηθισμένο. Ήταν η επιβράβευσή μου, σε εβδομαδιαία βάση, για κάτι αξιόλογο που έκανα – πιθανότατα βαθμούς στο σχολείο.

La La Land

Mεγαλώνοντας η μεγάλη οθόνη συνηθίστηκε στη ζωή μου. Ίσως γιατί η μουσική ορθώθηκε μπροστά μου και ήταν τέτοια η μαγεία της που με έκανε να ξεχαστώ. Κακά τα ψέματα, η μέτρια ελληνική τηλεόραση μετρίασε και τις απαιτήσεις που είχα με αποτέλεσμα να συμβιβάζομαι πολύ πιο εύκολα. Τι να κάνουμε;

Η επαναφορά μου στις σκοτεινές αίθουσες έγινε με την αρχή της φοιτητικής μου ζωής. Ευτυχώς η καλύτερη μου φίλη ήταν αρκετά σινεφίλ και μοιάζαμε στα κινηματογραφικά μας χούγια. Τι σημαίνει αυτό; Ωραίοι πρωταγωνιστές, κατανοητές ιστορίες, ωραίες μουσικές. Ντρέπομαι που το λέω, αλλά ακόμα και σήμερα, η αγαπημένη μου ταινία είναι το “Holliday”. Ναι, ναι η απλοϊκή χριστουγεννιάτικη ταινία με τον Jude Law, την Kate Winslet και την Cameron Diaz. Ένας φίλος δεν με έλεγε τυχαία από μικρό «τσίχλα, μπούκλα». Μάλλον κρύβω μια ρομαντική ξανθιά μέσα μου. Το “Holliday” βέβαια κονταροχτυπιέται μέσα μου με το “Midnight In Paris”. Woody είναι αυτός. Μουσικάρα και πάλι. Δική σας η επιλογή για το ποιο θα κρατήσετε ως επιλογή μου.

Στα χρόνια που ακολούθησαν των φοιτητικών το πήγα ένα βήμα παραπέρα. Μπορεί να έβλεπα και δύο καινούργιες ταινίες την εβδομάδα. Λάτρεψα τη μαγεία που μπορεί να σου προσφέρει ο κινηματογράφος. Κακά τα ψέματα, δεν συναντάς τόσο συχνά ένα οπτικοποιημένο όνειρο σου και μάλιστα σε HD. Στην εποχή της κινηματογραφικής εμμονής μου κόλλησα και με πιο δύσκολα πραγματάκια, όπως το τουρκικό Isiz Adam. Σαν ταινία μπορεί να σας φανεί βαριά, αλλά ένα google search σχετικά με τη μουσική της μπορεί να σας πείσει πως αξίζει την προσοχή σας.

Δεν υπερβάλλω, μπορώ να βλέπω κινηματογράφο για μέρες back2back. Από χαζοκωμωδίες μέχρι οσκαρικά αριστουργήματα. Είμαι για όλα διαθέσιμος. Ακόμα και αυτά που ξέρω πως δεν μου αρέσουν, θα πάω να τα δω για να ξέρω τι είναι αυτό που δεν συμπαθώ στη μεγάλη οθόνη. Νομίζω η επιστημονική φαντασία και αφύσικοι σούπερ ήρωες με απωθούν. Ίσως να φταίει και η ηλικία, ίσως και οι καταβολές.

Πιστεύω ακράδαντα πως στο σινεμά δεν πας για να διασκεδάσεις. Δεν είναι leasure time ο κινηματογράφος. Είναι Τέχνη, είναι συζήτηση με το υποσυνείδητό σου, είναι αντικατοπτρισμός των σκέψεων του πίσω μέρους του μυαλού σου. Φοβάμαι τους ανθρώπους που δεν κλαίνε στα σινεμά – πώς μπορείς να μην κλάψεις με τον θάνατο του Μουφάσα στο “Lion King” μωρέ; Επίσης, προσβάλλομαι όταν πολύ εύκολα ξεσκίζουμε -ως αλάνθαστοι κριτές- κινηματογραφικές παραγωγές. Πραγματικά, αν νιώθεις τόσο προδομένος από τα περίπου 8 ευρώ που πλήρωσες για να δεις μια ταινία, πάρε με να στα δώσω εγώ χαρτζιλίκι.

Για να καταλήξω κάπου... Τα φετινά Χριστούγεννα δεν είχε καμία τόσο αξιόλογη Χολιγουντιανή παραγωγή που να με κάνει να τρέξω σε μια αίθουσα. Πέρυσι τουλάχιστον είχε το “Ένας Άλλος Κόσμος” του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, που είναι από τα ωραιότερα φιλμ που έχω δει. Μέχρι που έπαθα “La La Land”.

Το κακό ξεκίνησε από τις φίλες που ήθελαν να δουν την ταινία του Ryan Gosling. Κορίτσια, τι να πεις; Σκέφτονται πιο επιφανειακά και από αναγνώστη του Playboy κάποιες φορές. Εγώ διάβασα διάφορα πριν το δω, θέλω να ξέρω πολύ καλά τι πάω να δω. Τι είναι, αν έχει ξαναπαιχτεί, αν είναι θεατρικό, τι κριτικές έχει πάρει και κυρίως τι μουσική έχει στη φαρέτρα του. Το “La La Land” τα είχε ΟΛΑ. Δεν είμαι εδώ για να κάνω κριτική στη ταινία, αλλά πραγματικά είναι υπέροχη.

Και εκεί, μέσα στη σκοτεινή αίθουσα του The Mall Athens, συνειδητοποίησα ότι το σινεμά μου είχε λείψει. Γιατί στη μεγάλη οθόνη αναμετριέσαι με πολλά πράγματα που δεν παραδέχεσαι ούτε στην καθημερινότητά σου. Αναθεωρείς το στιλ σου, θυμάσαι απωθημένα όνειρα σου, αξιολογείς τους έρωτές σου, συνειδητοποιείς τι θες. Και αυτό είναι το ουσιαστικότερο δώρο που μου έκανε το σινεμά, να μάθω να με ακούω και να ακολουθώ τα “θέλω” μου.

Το “La La Land” ήρθε, λοιπόν, για να μου θυμίσει για τι αξίζει να πολεμάς.

Για τη μουσική και για τον έρωτα. Συγγνώμη, αλλά δεν βρίσκω τίποτα πιο μεγάλο από αυτό.

Κι αυτή, έτσι αυτόματα, ήταν η υπόσχεσή μου για το νέο έτος. Να θυμάμαι ποιος είμαι, πού πάω και κυρίως γιατί έχω επιλέξει να περπατάω τον δρόμο που ακολουθώ. Αν δώσω απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματά μου, το 2017 παίζει να γίνει ολόκληρο ένα δώρο προς εμένα.

Κ.

Ακολούθησε τον SirConstantino στα social media:

https://www.facebook.com/constantinos.antonatos

https://www.snapchat.com/add/SirConstantino

http://instagram.com/sirconstantino

https://twitter.com/SirConstantino

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr

Διαβάστε Ακόμα