Follow us

Εβδομάδα Μόδας Στην Αθήνα: Ο Φτωχός Συγγενής : Ποιος είδε τον σχεδιαστή και δεν τον φοβήθηκε

Ειλικρινά, θαυμάζω όλους όσοι έχουν το κουράγιο να δημιουργούν μόδα στην Ελλάδα και θαυμάζω ακόμα περισσότερο αυτούς που την παρακολουθούν συνεχώς. Τη Δευτέρα τέλειωσε η «Εβδομάδα Μόδας» και πραγματικά προσπάθησα κι εγώ να παρακολουθήσω τι συνέβαινε εκεί μέσα.

Γιώργος Δέδες
ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΔΕΣ
Εβδομάδα Μόδας

Δυστυχώς, η μόδα είναι ένα πολύ ακριβό σπορ. Και, όταν το κάνεις με πενιχρά μέσα, όσο ταλέντο και να έχεις, δεν μπορεί παρά να το παρασύρει η δίνη της «φτώχειας». Μια χώρα με τέτοια οικονομική δυσπραγία και μια διοργάνωση με τόσο χαμηλά ποσά για την παραγωγή των shows και των ρούχων, έχει ως αποτέλεσμα να βλέπουμε εικόνες πραγματικά τραγικές. Μια μικρή αίθουσα, ίδια σκηνικά για όλους, ελάχιστα μοντέλα και τα περισσότερα με λάθος διαστάσεις, μικρά ατελιέ, λίγες μοδίστρες και υφάσματα από την πολύ τοπική αγορά της οδού Ρόμβης συνθέτουν το σκηνικό μιας Εβδομάδας Μόδας που μοιάζει να προσπαθεί το ακατόρθωτο... Σ’ αυτό πρέπει να προστεθεί και το μηδαμινό αγοραστικό κοινό που αποτελείται από τραγουδίστριες που συνήθως παίρνουν τσάμπα τα ρούχα για να κάνουν διαφήμιση στον εκάστοτε σχεδιαστή, κάποιες παρουσιάστριες που κάνουν το ίδιο, και έτσι μένουν μόνο λίγες κουμπάρες και νύφες που, όπως όλοι οι σχεδιαστές γνωρίζουν, είναι και οι χειρότερες πελάτισσες. Σε όλα τα παραπάνω πρέπει να προστεθεί και το υψηλό κόστος παραγωγής των ρούχων, αφού δεν υπάρχουν μεγάλες μονάδες που να τα ράβουν - όλο αυτό δημιουργεί πολύ υψηλές τιμές στα ρούχα των Ελλήνων σχεδιαστών.

Η ταφόπλακα αυτής της προσπάθειας είναι πως δίπλα στο θέμα και τις φωτογραφίες του κάθε Έλληνα σχεδιαστή σε κάποιο site, blog ή περιοδικό, υπάρχει το αντίστοιχο θέμα της Chanel και του Givenchy - οίκοι που έχουν στη διάθεσή τους τα καλύτερα σε ό,τι έχει να κάνει με υλικά, μοντέλα, φώτα, χώρους, φωτογράφους για τις καμπάνιες και τεχνικές μονάδες κατασκευής ρούχων. Και, δυστυχώς, το μάτι του παρατηρητή εκπαιδεύεται στην αρτιότητα μιας παγκόσμιας βιομηχανίας και ναι μεν είναι άδικο να συγκρίνονται ανόμοιες αγορές, αλλά όλο αυτό γίνεται ασυναίσθητα. Γιατί, όταν υπάρχουν στην πόλη μου και στην οθόνη του υπολογιστή μου Prada και Lanvin και μπορώ να τα αγοράσω δίνοντας σχεδόν τα ίδια λεφτά (σε κάποιες περιπτώσεις), είναι αδύνατον να μην «παραμυθιαστώ» με την άρτια εικόνα και κατασκευή αυτών των ρούχων και αξεσουάρ κι είναι επίσης αδύνατον να παραβλέψω αυτή την τόσο καλοδουλεμένη και πολυδιαφημισμένη εικόνα πολυτέλειας που έχουν χτίσει.

Σε όλα αυτά δεν με απασχολεί καθόλου ποιοι σχεδιαστές έχουν ταλέντο και ποιοι όχι, άλλωστε σε όλες τις δουλειές υπάρχουν ταλαντούχοι και ατάλαντοι. Είναι αλήθεια πως ακόμα και σε αυτή την Εβδομάδα Μόδας - «φτωχό συγγενή», καταλαβαίνεις ποιοι αξίζουν και ποιοι όχι και ποιοι κάτω από άλλες συνθήκες θα μπορούσαν να δημιουργήσουν προϊόντα που θα είχαν ίσως και παγκόσμιο ενδιαφέρον. Αυτοί είναι φυσικά ένας, το πολύ δύο, όπως βέβαια θα συνέβαινε σε κάθε χώρα του κόσμου με τον ανάλογο πληθυσμό. Τίποτα λιγότερο, τίποτε περισσότερο με βάση τον νόμο των πιθανοτήτων. Το δραματικό είναι όμως να βλέπεις αυτούς τους κάνα δυο να είναι υποχρεωμένοι να λειτουργήσουν κάτω από τις πιο άθλιες συνθήκες, να κάνουν εκατοντάδες εκπτώσεις σε όσα φαντάζονται, να προσαρμοστούν σε μια φρικτή πραγματικότητα και στο τέλος να βγάλουν ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα. Αυτούς τους κάνα δυο συμπονώ, που ξέρουν σίγουρα όλη την αλήθεια και απλά δεν μπορούν να την αλλάξουν... Όλοι οι άλλοι είναι χαρούμενοι να βλέπουν τα ρούχα τους σε μπουζουξούδες, ημιδιασημότητες και κοντόχοντρα μοντέλα με άθλια δίπατα παπούτσια. Αυτοί είναι ευτυχείς που παρουσιάζουν τις δημιουργίες τους σε μια υποτυπώδη πασαρέλα και πολύ καλά κάνουν. Ο καθένας κάνει ό,τι αντέχει και μπορεί σε μια ελεύθερη αγορά κι αν αυτό τον κάνει χαρούμενο και εν τέλει τα βγάζει πέρα οικονομικά, μακάρι να συνεχίσει έτσι.

Ναι, η Εβδομάδα Μόδας της Αθήνας είναι ένα σοκ για όσους γνωρίζουν από ρούχα και αισθητική και ναι, μερικοί σχεδιαστές είναι κακόγουστοι πέρα από κάθε όριο, αλλά αυτό είναι το θέμα κι όχι όλα τα παραπάνω;

Περισσότερα κείμενα από τον Γιώργο Δέδε: http://www.yupiii.gr/author/giorgosdedes/

Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.

Διάβασε ακόμη

Μια Ακόμα Ανατροπή Που Δεν Έγινε: «Όταν ο Μάρκος Σεφερλής βρέθηκε απέναντι στον Γιάννη Πρετεντέρη» από τον Αντώνη Τζαβάρα

Σεφερλής - Λιάγκας-Σκορδά: Στην Αρένα Της Τηλεθέασης: «Ποιος χειροκροτεί την πτώση;» από την Κλεοπάτρα Πατλάκη

Η Χρυσή Δεκάδα Της Εβδομάδας: «Μια εγκυμοσύνη-γρίφος & ένα στοίχημα που κερδήθηκε» από τον Κωνσταντίνο Χαντζάκο - Αντωνάτο

Η Πρεμιέρα Της Ελεονώρας Μελέτη: «Μαύρο, το χρώμα της τηλεοπτικής “εσωστρέφειας”» από τον Νίκο Παρτσώλη

«Όλα Παίζουν»: Μια Αμήχανη Πρεμιέρα: «Τα συν, τα πλην και η αναμονή για το αποτέλεσμα» από τον Τάσο Μαστρογιάννη

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr

Tags

Διαβάστε Ακόμα