Follow us

«Μεγαλώνοντας» : Το ενδιάμεσο της αθωότητας

Ο Τομ Στόπαρντ είχε πει σε μια παλιά συνέντευξή του ότι ο ηθοποιός είναι το αντίθετο του ανθρώπου. Σε γενικές γραμμές, η συγκεκριμένη ρήση μου φαίνεται τεράστια μπούρδα. Μια εύκολη μεγαλοστομία που τραμπαλίζεται τόσο ατελέσφορα ανάμεσα στο τίποτα και την πολυσημία, που στο τέλος καταλήγει απλώς μια μπαρούφα που ανατυπώνεται εθιμοτυπικά στα προγράμματα των παραστάσεων των έργων του Στόπαρντ.

Μεγαλώνοντας - Boyhood - πορτρέτα

Σε πιο ειδικές γραμμές, το τσιτάτο του διεκδικεί μια κάποια δικαίωση. Υπάρχει κάτι που διαφοροποιεί ριζικά τους ηθοποιούς (τους κινηματογραφικούς, τουλάχιστον) από εμάς, τους υπόλοιπους ανθρώπους: οι φωτογραφίες. Εμείς οι υπόλοιποι έχουμε αναμνηστικές φωτογραφίες. Πέντε - έξι απ' αυτές είναι «καλές» (τις βάλαμε και στο timeline μας πριν βγουν τα smartphones), οι άλλες 1235 είναι τα πειστήρια της επώδυνης προσωπικής μας διαδρομής στην αφιλόξενη στέπα των αποτυχημένων κουρεμάτων και των ξεχειλωμένων πουλόβερ. Οι περισσότερες έχουν τραβηχτεί με φόντο εμπριμέ καναπέδες ή αρνιά που γυρνάνε στις σούβλες κι έχουν σαμποταριστεί ανεπανόρθωτα από χοντρές θείες με αμάνικα φουστάνια και φο μπιζού και μη αναγνωρίσιμες πρώην γκόμενες με χαμόγελα που το υπονοούμενό τους το πήρε το κύμα της παραλίας που διακρίνεται στο βάθος, πίσω από τις απλωμένες πετσέτες και τα μαγιό.

Με τους ηθοποιούς συμβαίνει το αντίθετο: έχουν πέντε – έξι άθλιες φωτογραφίες για το ξεκάρφωμα και 1235 φωτογραφίσεις. Και τις ταινίες τους, φυσικά. Στις περισσότερες τα μαλλιά τους δείχνουν τέλεια. Τους έχουν φωτίσει σωστά, το μακιγιάζ τους αναδεικνύει τα όμορφα στοιχεία του προσώπου τους. Στο φόντο υπάρχουν αναγνωρίσιμα locations και γύρω τους αναγνωρίσιμες γκόμενες και γκόμενοι. Όπως αναφέρουν εκατοντάδες τσιτάτα, στο βάθος του χρόνου η βόμβα σκάει τελικά στα δικά τους χέρια. Οι δικές μας φωτογραφίες κιτρινίζουν και παλιώνουν μαζί μας, οι δικές τους παραμένουν τέλειες. Ο Κλιντ Ίστγουντ στα ογδονταφεύγα του, κάθε φορά που γκουγκλάρει το όνομά του, έρχεται αντιμέτωπος με τον λυγερόκορμο εαυτό του που φοράει πόντσο και μασάει σιγκαρίλο. H Σοφία Λόρεν, δύο φορές την εβδομάδα, πάνω στο ζάπινγκ, αντικρίζει το πιο αισθησιακό πλάσμα του κόσμου, τα χείλη και τα στήθη του οποίου φορούσε πριν από μισό -και βάλε - αιώνα.

Οι φωτογραφίες των ηθοποιών είναι ωραίες και κάπως οξύμωρες. Διαπιστευτήρια αθανασίας και την ίδια στιγμή αδιάψευστα τεκμήρια φθοράς.

Η πρώτη μου σκέψη μετά την παρακολούθηση του «Boyhood» ήταν ότι η ταινία καταφέρνει με ένα συγκινητικά ήσυχο τρόπο να σταθεί κάπου στη μέση όλου αυτού. Ο Ρίτσαρντ Λίνκλεϊτερ κινηματογραφούσε δύο πιτσιρίκια και δύο ενήλικες επί δώδεκα χρόνια. Έφτιαξε μια ταινία μυθοπλασίας με ντοκιμαντερίστικη υπομονή και συνέπεια. Και τράβηξε εκατομμύρια δισυπόστατες φωτογραφίες: κινηματογραφικές και την ίδια στιγμή αναμνηστικές. Δεν νομίζω ότι έλυσε κάποιο αίνιγμα και σε καμία περίπτωση δεν άλλαξε το ρουν του σινεμά (πολλώ δε μάλλον την ανεπίστρεπτη ροή του χρόνου). Αλλά έστησε μια γέφυρα. Στις δυόμισι ώρες που ο θεατής περπατάει πάνω της, προλαβαίνει να αλλάξει αρκετές φορές όχθη και να περάσει από τον πραγματικό χρόνο στον κινηματογραφικό, να σκεφτεί τα δικά του, να χαζέψει τα vintage γκατζετάκια (πέρα από τα υπόλοιπα, το «Μεγαλώνοντας» είναι σκληρό τεχνολογικό πορνό) και να αναπολήσει τις εποχές του ως είχαν. Με τα μπιμπίκια τους, με τους ασήμαντους θριάμβους και τις αναίμακτες πανωλεθρίες τους και με τους κοινότοπους συγκλονιστικούς έρωτές τους. Είναι μια ταινία που βάζει για λίγο τα πράγματα στα μέτρα τους. Στο ένα και μοναδικό μέτρο τους, δηλαδή, τον ιδιωτικό χρόνο.

ΥΓ: Πολύ άσχετο, αλλά για να μην αδικήσω τον Στόπαρντ, οφείλω να σημειώσω ότι έχει ξεστομίσει και πολύ πιο ενδιαφέροντα τσιτάτα. Όπως αυτό που λέει ότι η Δημοκρατία δεν είναι η κάλπη, αλλά τα αποτελέσματά της.

Περισσότερα κείμενα από τον Αντώνη Τζαβάρα: http://www.yupiii.gr/author/antonistzavaras/

Ο Αντώνης Τζαβάρας στo facebook: https://www.facebook.com/antonis.tzavaras.1

Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.

Διάβασε ακόμη:

O Λάθος Τίτλος: «Λιάγκας - Μανωλίδου Μαζί»: «Και να μερικές πιο ευφάνταστες εναλλακτικές» από τον Νίκο Παρτσώλη

Η Χρησιμότητα Των …«Άλλων»: «Όταν η αβάσταχτη ελαφρότητα της showbiz θυμίζει βαθιά ανάσα» από την Κλεοπάτρα Πατλάκη

Όσα Δεν Πρέπει Να Ξαναπείς, Αγαπημένε Celebrity - Part II: «Σεμνοτυφία και επαρχιωτισμός στη showbiz» από τον Γιώργο Δέδε

Οι Λάθος Ατάκες: «Όσα δεν πρέπει ποτέ να ξαναπείς, αγαπημένε celebrity» από τον Τάσο Μαστρογιάννη

Γράφει Η Πόπη Ιστορία;: «Η σημειολογία ενός Δελτίου Τύπου» από τον Νίκο Παρτσώλη

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr

Διαβάστε Ακόμα