Και τώρα ερχόμαστε στον λόγο που σου γράφω. Μπέσυ μου, σε παρακαλώ, μην το ξανακάνεις. Το ξέρω πως το χρήμα δεν έχει μυρωδιά, πως η κρίση έχει βαθύνει, η τηλεόραση ζει με τα τουρκικά, οι λογαριασμοί τρέχουν κάθε μήνα, είσαι και μάνα κι έχεις και μεγάλη οικογένεια, αλλά μην το ξανακάνεις. Γιατί ειλικρινά, ως κριτής, είσαι χάλια. You suck, πώς το λένε. Δεν λέω, πιθανότατα, ξέρεις περισσότερα από τον καθένα σε κείνο το τραπέζι (έχεις μελετήσει και method acting και το πώς πρέπει να ποστάρει τη φωνή του ο Μαρτάκης για να μην τραυματιστεί όταν βγάζει το τραγούδι της Μariah μόνο με ψεύτικες, ξέρεις από κορώνες και από κλίμακες, και το άγχος του ανασφαλούς καλλιτέχνη που ένα μικρό νεύμα υποτίμησης, αρκεί να τον ρίξει σε οξύ καταθλιπτικό επεισόδιο), αλλά ΜΗΝ το κάνεις. Διότι ΟΚ, οι άλλοι τρεις έχουν μια δικαιολογία – ας πούμε ο Γεράσιμος είναι κοινωνικά υπερευαίσθητος και πολύ sophisticated και κλαίει με Lennon και Σαββόπουλο. Η Κατερίνα, άσ' τη, είναι άλλη ιστορία - μπορεί να λέει π.χ. στην Κρυσταλλία πως τραγουδάει καλύτερα από τη Μαντόνα, αλλά στο κάτω κάτω αυτή σηκώνει και τα ζόρια της πολιτικής του καναλιού, οπότε κάθε φορά πρέπει να βρίσκει έναν τρόπο κι ένα λόγο για να τους κρατάει όλους χαρούμενους, μην της τα βροντήξουν και φύγουν και μετά δεν έχει show. Ο Αλέξανδρος…μμμ, ναι, από τον Αλέξανδρο θα μπορούσες να διδαχθείς πολλά. Προσεξέ τον, ας πούμε πως στήνει και «χορογραφεί» τις κριτικές του, όλο δισταγμό, συγκρατημένη γλύκα και ευγενικές αοριστίες, με προσοχή και σωστή χρήση των λέξεων «καλή προσπάθεια». (Το τελευταίο, ειδικά σε περιπτώσεις, όπου υπό κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε να το ανοίξει και να αρχίσει τα «τι να σου πω τώρα, ρε φίλε, σκέτη φρίκη, μάγκα μου δεν βλεπόσουνα», βλέπε π.χ. ο Γκάνος να παριστάνει τον Σφακιανάκη, Θεέ μου φύλαγε…). Αλλά εσύ;
Γιατί, γιατί, να λες τόσο ξεδιάντροπα ψέματα; Κατ’ αρχάς και στατιστικά να το δεις, στις 10 εμφανίσεις των καλλιτεχνών του YFSF, είναι δυνατόν οι εννιά να είναι «εξαιρετικές», «συγκλονιστικές», «ανατριχιαστικές»; Στ’ αλήθεια, ο Κώστας Μαρτάκης χορεύει καλύτερα από τον Ricky Martin και τραγουδάει σαν Robbie Williams; Η Άντα Λιβιτσάνου ήταν πιο σωστή από την Sinead Ο΄ Connor; Ο Κωνσταντίνος Καζάκος –στην ξεμαλλιασμένη performance της αγριεμένης τρανσέξουαλ– «είχε ακριβώς» τη φωνή της Joan Jett; Και ο –πολύ ταλαντούχος– Κρατερός Κατσούλης ήταν πειστικός ως Μανώλης Αγγελόπουλος ενώ ο κόσμος βοά πως ήταν, best case scenario, η πιο συμπαθής εκδοχή του Μάρκου Λεζέ; Σόρι καλή μου Μπέσυ, αλλά υπάρχει και twitter και μας κρίνει.
Δεν ξέρω γιατί το κάνεις. Ίσως. επειδή ως δασκάλα, όπως λες, εκτιμάς «τη δουλειά του καλλιτέχνη». Μπορεί να ζορίζεσαι να κρίνεις φίλους και συναδέλφους. Μπορεί απλά να είσαι καλός άνθρωπος. Αλλά, πίστεψέ με Μπέσυ, πρέπει να σταματήσεις. Είναι αστείο, ο κόσμος το καταλαβαίνει, και ο λόγος που ένας ελέφαντας δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από μια παπαρούνα είναι επειδή απλά δεν μπορεί. Και κάτι ακόμα: νομίζω πως όλοι μας περνάμε μια χρονική φάση, όπου δεν εκτιμάμε πια τα ωραία, μικρά και μεγάλα ψέματα που «μασήσαμε» για να μεγαλώσουμε. Ξέρεις τώρα, «είσαι το πιο καλό παιδί» « είσαι ο πιο έξυπνος», « η πιο όμορφη», «φάε το φαγητό σου, θα ΄ρθει ο γύφτος», «αγαπάω όλα τα παιδιά μου το ίδιο», «ο Αϊ Βασίλης υπάρχει», «η Ελλάδα μόνο δίδαξε στον κόσμο πολιτισμό», «ζει ο Μεγαλέξανδρος», «κάποτε θα ξυπνήσει ο μαρμαρωμένος βασιλιάς», «ως λαός είμαστε οι πιο μάγκες και οι πιο έξυπνοι, όταν οι άλλοι ήταν στα δέντρα, εμείς είχαμε φιλοσοφία». Ή, το καλύτερο: «λεφτά υπάρχουν».
Δεν είναι κακό πράγμα η αλήθεια, Μπέσυ μου. Είναι σκληρό, ναι, σκληρό πολύ, τρομαχτικό, άγριο, δύσκολο, άβολο και αγενές πότε πότε κι εκνευριστικό. Δεν ξέρω, μπορεί να κάνω και λάθος –στο κάτω κάτω ο Lenin πίστευε πως η αλήθεια είναι απλά μια «μικροαστική εμμονή»- όμως, προσωπικά, βρίσκω τη ζωή μου πληκτική χωρίς αυτή. Κι εσύ, ειδικά, ως καλλιτέχνης, ξέρεις πως αυτό είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να σε καταργήσει: όχι μια λάθος επιλογή, (όχι ΠΟΛΥ λάθος, τουλάχιστον) μια στιγμιαία αστοχία, οι αδυναμίες σου, μια αμαρτία (ή δύο, ή πέντε), μια περίεργη κριτική, αλλά
εκείνη η τρομερή στιγμή που αρχίζεις να κάνεις το κοινό σου να πλήττει.
Αυτά, και σε ευχαριστώ που με άκουσες.
Η Κάλλια Καστάνη στο twitter: www.twitter.com/magikadespell
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο
παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη:
Γιατί Θα Ήθελα Να Νιαουρίζω Στον Καρλ Λάγκερφελντ: «Η Choupette μεγαλώνει βασιλικότερα του βασιλέως» από τη Βάσω Παπαγιαννακοπούλου
Γιώργος Παπανδρέου: Ο Persona Non Grata Θέλει Να Ιδρύσει Νέο Κόμμα! «Ο πιο ανεπιθύμητος άνθρωπος στην Ελλάδα σκέφτεται να επιστρέψει στην πολιτική με νέο φορέα» από τον Διονύση Θανάσουλα
Ο Σαλπιγγίδης, Η Ζούγκλα Και Η Ελληνική Πραγματικότητα!: «Το θέατρο του παραλόγου στον ελληνικό αθλητισμό» από τον Νίκο Καλαμπάκα
Τρίγωνο Αλεξάνδρου - Σπανού - Σωτηροπούλου: Είναι Η Αθήνα Τόσο Ερωτική Πόλη;: «Ποιον ενδιαφέρει αυτό το γαϊτανάκι;» από τον Δημήτρη Τσακούμη
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
